(bkz: kara mizah)
az önce bitirdiğim, köpeklere karşı olan sempatimi ve ölüm korkumu artıran ingiliz dizisi.
kahkaha attığım da oldu, ağladığım da. müzikleri çok güzeldi, dizi sanki yılımızda geçmiyormuş gibiydi bence.
psikoljik olarak kötü olunan bir zamanda izlenince insana iyi gelecek bir dizi olduğunu düşünüyorum. tony'nin gelişiminden, söylediği şeylerden ilham alınabilir. tabii kötü olan durumu daha da kötü yapma ihtimali de var.
---
spoiler ---
tony'nin her güne eşinin videolarını izleyerek başlaması çok hüzünlü bir detaydı, öyle bir şey yaşasam ben de aynısını yapardım sanırım. ilk bölümlerdeki ve son bölümlerdeki tony asla aynı değildi. mesela babasının ölümü ilk bölümlerde gerçekleşmiş olsa, köpeğe aldırmadan intihar ederdi.
diziyi izledikçe tony gibi olduğumu fark ettim, verdiği kırıcı cevaplar, kendisi mutsuz diye çevresindekileri de mutsuz etmesi.
özellikle postacı ve evinde çöp biriktiren adama çok güldüm, ikisinin de tony ile olan diyalogları çok komikti.
---
spoiler ---
diziyi izlerken önce çevremdekilerin ölümünü düşündüm sonra da kendi ölümümü. beni iyi tanıyan biri bana "çevrendeki herkes sana sandığından daha fazla değer veriyor ve seviyor" demişti aklıma o geldi. ölümümden sonra çevremdeki insanların o halini düşündüm, kaldıramadım. en iyisi herkesten sonra ölmek dedim, ben o acıya katlanayım ama onlar katlanmasın.